سدر سبز سرشوی گیاهی

برگ سدر قابض و مقوی معده است. همچنین خاصیت ضد میکروب و ضد قارچ دارد؛

به همین دلیل از آن برای درمان انگل‌های موضعی (پوستی) استفاده می‌شود.

جوشانده برگ آن در درمان علائم سرماخوردگی مۆثر است و فشارخون را افزایش می‌دهد.

از ضماد برگ آن در قدیم برای نرم کردن و درمان ورم و زخم‌ها استفاده می‌کردند.

شستشوی موی سر با سدر باعث تمیزی و تقویت رشد مو شده و هنوز هم به همین منظور از آن استفاده می‌شود؛

به طوری که بسیاری از صنایع آرایشی از عصاره برگ آن انواع شامپوها را تهیه می‌کنند.

مصرف خوراکی میوه سدر برای درمان برونشیت، سرفه و سل مفید است.

میوه دارای طبیعت سرد و خشک و نارس آن قابض و نفخ‌زاست.

سرخ‌کرده و بوداده میوه سدر بسیار قابض و برای اسهال و زخم‌های روده و تب مفید است.

در گذشته از سدر بیشتر برای درمان زخم‌ها و شستشوی سر و بدن استفاده می‌کردند.

در حیوانات آزمایشگاهی، کاهش قند خون با مصرف برگ سدر گزارش شده است.

گیاه‌شناسی

سدر درختی است که ارتفاع آن تا ۱۰ متر می‌رسد. این درخت، خاردار و دارای ساقه‌ای به رنگ تقریباً سفید است.

برگ‌ها تقریباً بیضی‌شکل و در قسمت انتهایی مدور، ولی در قسمت مقابل کمی نوک‌تیز هستند که به صورت متناوب بر روی شاخه قرار می‌گیرند.

کناره برگ‌ها دارای دندانه‌های کوچک است و سه رگبرگ در طول برگ به طور واضح دیده می‌شود.

گل‌ها پنج گلبرگ دارند و به صورت مجتمع و پوشیده از کرک هستند.

میوه گیاه به صورت سفت، گوشت‌دار، تقریباً کروی و به اندازه گیلاس یا بزرگ‌تر از آن است.

 این میوه‌ها که زردرنگ و خوراکی هستند، اغلب طعمی ترش و مطبوع دارند، ولی گاهی هم شیرین‌اند.

درخت سدر حدود صد سال عمر می‌کند و در استان‌های هرمزگان، سیستان و بلوچستان و دیگر مناطق جنوبی، از جمله بعضی جزایر ایرانی خلیج‌فارس رویش دارد

و در بعضی نواحی جنوبی میوه آن جزء میوه‌های مصرفی مردم است. این درخت در مناطق دیگر جهان از جمله عراق، مصر، عربستان، حبشه، آفریقای شمالی، نیجریه و فلسطین نیز می‌روید.

سدر در آیات و روایات

در قرآن کریم چهار بار واژه سدر آمده است؛ دو بار در سوره نجم، یک بار در سوره واقعه و یک بار در سوره سبا.

بیشتر مفسران قرآن کریم سدر (سدره) را درخت کُنار می‌دانند.

البته دراین‌باره اختلاف نظر وجود دارد و بعضی منظور از گیاه سدر را گونه‌ای سدروس (سدر لبنانی) تفسیر کرده‌اند که درختی تنومند از خانواده کاج‌هاست.

همچنین گیاه‌شناسان متخصص در انجیل، مطالعات و بحث‌های زیادی درباره گیاهی که از آن تاج خاری بر سر حضرت مسیح (ع) گذاشتند، انجام داده

و به این نتیجه رسیده‌اند که گیاه مربوطه درخت سدر بوده است؛

به همین دلیل نام حضرت مسیح (ع) را به عنوان گونه گیاه برگزیده‌اند.

درخت سدر به زبان عبری (یهودی) به نام شی‌ساف است که در گذشته (و حتی امروزه به طور معدود) یهودیان مردگان خود را با آن شستشو می‌دادند

و معتقد بودند که این درخت مقدس است و این عمل باعث خشنودی فرشتگان از مردگان می‌شود.

ویژگیهای سدر از زبان خودش!

سلام، من “سدر” هستم! اسم من “کنار” است ، و میوه درخت سدر مى باشم .

میوه مرا به فارسى کنار و به عربى “نبق” مى گویند، و کوهى آن زال نام دارد که اعراب آن را ضال مى نویسند

از میوه هاى خنک هستم و از نظر شکل و خواص ‍ شبیه زالزالک مى باشم .

داراى تانن (یک صمغ) جوهر زردک (یک نوع قند) و ویتامین هاى آ – ب – و ث مى باشم .

جمع کننده معده و نرم کننده سینه بوده، میوه رسیده من ارزش غذایى زیادى ندارد، بلکه منافع آن بیش از خاصیت غذایى آن است .

معذلک مردمان جنوب ایران شکم خود را با میوه ى من سیر مى کنند. دویست و پنجاه گرم میوه ى من مسهل صفر است .

عطش را فرو مى نشانم و میوه ترش من صفرابر بسیار خوبى است .

آب میوه ى شیرى من بازکننده سینه و معده است و کشنده کرم نیز مى باشد.

میوه نارس من زیاد تانن دارد، و شکم را جمع مى کند.

اگر مرا خشک کرده ، و بعد آسیاب نمایید، آرد آن جهت اسهال و زخم معده مفید است .

یک قاشق از این آرد را با شربت میل نمایید و از منافع آن استفاده کنید.

از مغز دانه هاى میوه ى من شیره بکشید، تب را پایین مى آورد.

و حرارت خون و صفرا را فرو مى نشاند و براى حصبه و مطبقه مفید است .

مطبوخ هسته هاى میوه من ، قابض بوده و ضماد کوبیده ى آن جهت شکستگى اعضا و تقویت آنها مفید است .

و مالیدن جوشانده غلیظ آن جهت سستى اعضا و تقویت آنها سودبخش مى باشد.

از این ضماد به عضلات پاهاى اطفال بازیگوش که زیاد در حرکت مى باشند بمالید، تا رفع خستگى آنها شود.

ضماد شکوفه من در حمام جهت معالجه امراض جلدى توصیه شده است .

شایعه:

در بعضى از کتابهاى قدیمى نوشته اند، اگر دانه ى مرا در گلاب بخیسانید و بعد بکارید، میوه من معطر مى شود.

و اگر در عسل بخیسانید، شیرین خواهد شد. این موضوع بهیچوجه صحت ندارد، و از اشتباهات است .

قبل از پیدایش صابون ، شستشو با برگ درخت من در دنیا معمول بود.

ضماد برگ من و شستشو با آن جهت بثورات جلدى و زخم هاى پوستى و گرفتن چرک بدن و تقویت مو و جلوگیرى از ریزش آن ، و تقویت اعصاب و از بین بردن شپش و شپشک سودمند است .

ضماد برگ من ، جهت سر بازکردن و فرونشاندن اورام گرم تجویز شده است .

جوشانده برگ تازه و خشک من هم جهت ورم هاى گرم نافع است .

از خاک اره چوب من ، جهت جلوگیرى از خونریزى مى توان استفاده کرد و خوردن آن نیز از خونریزى معده جلوگیرى مى کند اسهال و استسقا را معالجه مى کند.

تنقیه جوشانده چوب من جهت زخم معده و روده مفید است .

مالیدن این جوشانده روى زخم هاى آبله منافع زیاد دارد، اکثر فقرا و جوکیان هند، ریشه ى مرا از زمین در آورده ، آن را شسته و پوست آن را خراشیده و در آب مى جوشاند

و بعد صاف کرده ، مجددا حرارت مى دهند تا غلیظ شود، این شربت رنگ رخساره را باز مى کند، و شکم را سیر مى نماید و بدن آنها را که غذاى زیاد نمى خورند چاق و فربه نگاه مى دارد.

مصرف: محتوی جعبه را با کمی شامپو در آب نیم گرم بصورت خمیر درآورید بعد از استحمام به سر و بدن بمالید بعد از چند دقیقه کاملا بشوئید.